Czasem o ludziach mądrych inaczej mówi się, że myślą jedną z niepolitycznych części ciała. O gospodarce innowacyjnej będzie.
Z pewnością corocznie wchodzi na rynek kilka milionów produktów, które mają lepszy stosunek jakości do ceny niż ich zeszłoroczne modele. Ponieważ w innowacyjności upatrujemy naszego gospodarczego i narodowego szczęścia, powiem dlaczego mi żal 83 hektarów dobrej ziemi (II klasa) na obrzeżu Rzeszowa przeznaczonych na Park Naukowo Technologiczny „Dworzysko”. Dobrze byłoby, aby „myślenie Dworzyskiem” było reliktem czasów minionych.
Otóż za sprawą kilku kiepskich książek amerykańskiego ekonomisty Michalela Portera nasze papugi z Ministerstwa Gospodarki oraz Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości doszły do wniosku, że innowacyjność wybuchnie, gdy stworzy się „skupiska” przedsiębiorstw wzajemnie ze sobą konkurujących i współpracujących zarazem. Taka też była definicja klastrów przemysłowych na których rozwój zutylizowano sporą ilość unijnych funduszy. I co? - i nic! Nadal jesteśmy końcową latarnią gospodarek innowacyjnych.
Ulegając powszechnej modzie, rajcy miejscy stolicy Podkarpacia, która stolicą innowacyjności się mieni, doszli do wniosku, że jeśli „skupisko” to trzeba to potraktować dosłownie. Wtopiono sporo kasy na budowę dróg, odwodnienie terenu i całą infrastrukturę. Tylko kukurydzy żal. Jak dotąd zainteresowanie terenem jest mizerne a urzędnicy już zacierają ręce, bo zawsze ocenie, czy potencjalny inwestor jest dostatecznie innowacyjny trzeba jakoś pomóc.
Gdy byłem tam ostatnio jakoś nieodparcie nachodziła mnie stara – i jakże mądra – piosenka biesiadna.
Bramą przy gościńcu, z góry od lat dziesięciu,
nikt nie przechodził, pies ani złodziej.
Pasterz grał na fujarce, i jak to zwykle w bajce,
śnił że z daleka, złocista kareta gościńcem mknie.
ref.
Czy tędy nie jechała, kareta moja mała,
moja tęsknota, kareta złota./2x
Boso o białej rosie, fujarkę wziął i poszedł,
na miejskich brukach, karety szukać.
Mijają już jesienie, nie spełnią się marzenia,
bo na tym świecie o złotej karecie, nie słyszał nikt.
ref.
Czy tędy nie jechała, kareta moja mała,
moja tęsknota, kareta złota./2x
https://www.youtube.com/watch?v=P3sdVG5EZpk
Wystarczy tylko zamienić „złocistą karetę” na „inwestora strategicznego” i mamy całą kwintesencje myślenia Dworzyskiem. Innowacyjność zakwitnie, bo mamy już porterowskie (a więc naukowo uzasadnione) „skupisko” i mamy komisję oceniającą czy dany inwestor jest dostatecznie innowacyjny.
Tymczasem gospodarka innowacyjna to coś więcej niż przykręcanie śrub w produktach zachodnich marek - choćby to nawet Mercedes-Benz był. Gospodarka innowacyjna potrzebuje „zakorzenienia”. Potrzebuje szczególnego nagromadzenia kapitału zaufania, kapitału pozytywnej energii i kapitału kompetencji. Wiem, że w warunkach polskich jest to możliwe o czym zdążyłem się przekonać na zjeździe absolwentów mojej uczelni. Można zbudować przedsiębiorstwo konkurujące z najlepszymi markami świata i to bez złotówki pożyczki! Recepta była prosta: nie czytać okupacyjnych książek o organizacji biznesu!
W czym rzecz? W tym, że takie szczęśliwe zbiegi okoliczności w polskich warunkach wydarzają się nader rzadko. Powstają one NIE (!!!) zgodnie z polityka gospodarczą a wbrew jej. Tego zapewne nie wiedzą rajcy stolicy Podkarpacia, która stolicą innowacji się reklamuje.
Tak sobie myślę: gdyby takie nagromadzenie bezgranicznego kapitału zaufania, najwyższych w świecie kwalifikacji i ludzkiej energii wydarzyło się np. w Dynowie, to pies z kulawą nogą nie przyszedłby im z pomocą. Dlaczego? - bo wydarzyło się to w Dynowe!
Jeśli coś samo urosło, to wystarczy wyczyścić chwasty dookoła zasilić nawozem i niech kwitnie. Będzie w naturalny sposób zakorzenione. Znamy ze światowego doświadczenia, że takimi procesami można sterować. Nie będę wymyślał niczego nowego. Powtórzę:
Konfederacja na Rzecz Reform Ustrojowych
Aspiracje gospodarcze Polaków
Żądamy:
1. Efektywnejgospodarki samo-koordynującej się.
Żądamy prawa dla wielostronnych umów wspólnie kontrolowanych.
Prawo musi stworzyć zaplecze instytucjonalne dla związków gospodarczych o integracji produktowej działających w sposób trwały i zorganizowany w oparciu o prawo wspól-nych ustaleń umownych (Międzynarodowy Standard Sprawozdawczości Finansowej nr. 11 – wspólne ustalenia umowne)
2. Suwerenności monetarnej.
Żądamy przywrócenia NBP wyłącznego prawa emisji pieniądza niezależnie od jego formy (pieniądz elektroniczny, znaki pieniężne)
Nie możemy dłużej tolerować architektury monetarnej, w której spadek siły nabywczej pieniądza na skutek inflacji oraz niedobór środków płatniczych na wykup wzrostu PKB tworzy nowe potrzeby pożyczkowe zagarniane przez banksterów. Od wejścia nowego prawa bankowego (1997 r.), tym sposobem z Polski wytransferowano około 2,5 biliona zł.
3. Partnerskiego modelu stosunków gospodarczych.
Żądamy prawa dla spółki właścicielsko-pracowniczej, w której pracownik stawałby się współwłaścicielem z samego faktu świadczenia pracy .
Polscy pracownicy nie mogą być dłużej traktowani przez prawo gospodarcze i prawo pracy jak mówiący inwentarz. Mają prawo do współwłasności, współodpowiedzialności i współdecydowania.
4. Uwłaszczenia pracowników na majątku produkcyj-nym, przełamania egoizmu społecznego i ocieplenia wizerunku polskiego przedsiębiorcy
Wszystko za sprawą podjęcia decyzji o przeznaczeniu emisji suwerennego polskiego pieniądza na dokapitalizowanie udziałów kapitałowych właścicieli i pracowników w polskich przedsiębiorstwach wspólnotowych: spółkach właścicielsko-pracowniczych, spółdzielniach, akcjonariacie pracowniczym, przedsiębiorstwach komunalnych i innych.
Pieniądze, które obecnie przywłaszczają sobie banksterzy (około 80 mld zł rocznie) powinny zasilić nasza gospodarkę czyniąc ją zdolną do rozwoju i tworzenia nowych miejsc pracy, do ekonomicznego i politycznego upodmiotowienia pracowników i ich rodzin.
Kapitał strukturalny - głupcze...
