nikander nikander
150
BLOG

Państwo to suwerenny pieniądz i metody jego obrony

nikander nikander Gospodarka Obserwuj notkę 1

Zapraszam na konferencję: "„Pieniądz jako narzędzie współpracy, rozwoju i harmonii społecznej, czy rywalizacji, wywłaszczenia, destrukcji i zniewolenia”

       Wypada mi tylko mieć nadzieję, że na organizowanej wspólnie przez Stowarzyszenie Klub Inteligencji Polskiej oraz Konfederację na Rzecz Reform Ustrojowych Konferencji Naukowej „Pieniądz jako narzędzie współpracy, rozwoju i harmonii społecznej, czy rywalizacji, wywłaszczenia, destrukcji i zniewolenia”na dobre rozgorzeje konstruktywny spór o kształt nowego ustroju monetarnego Polski.


Ja oczywiście będę optował za strategią kotwiczenia waluty na parytecie gospodarczym i celu inflacyjnym, która została poddana procesowi deliberacji na stronie:

https://www.loomio.org/g/Tz5Ne604/korreus-stanowisko-uzgadniane-architektura-monetarna


 Spotkanie będę uważał na udane gdy:

  1. Wyjaśnimy sobie mechanizm powstawania luki popytowej (głodu monetarnego) tłumacząc to przyję­tymi w obecnej architekturze  monetarnej strategią kotwiczenia waluty i instrumentami polityki pie­niężnej a nie “spiskową teorią dziejów”.

  2. Wyjaśnimy sobie w oparciu o podobne przesłanki fakt, dlaczego od 2002 roku NBP nie wykreował ani złotówki chociaż nikt mu tego nie bronił. Przypominam: baksterzy kreują rocznie około 8,5% agregatu M3.

  3. Wyczyścimy z naszych głów złogi po pieniądzu kruszcowym bez robienia umizgów do parytetu złota i innych pomysłów opartych o “rzadkość” jak chociażby bitcoiny.

  4. Zrozumiemy, że architektura monetarna jest systemem regulacji nadając większą rolę inżynierom (specjalistom od automatyki i cybernetyki) w projektowaniu nowego systemu zabierając te zabawki ekonomistom. No może nie do końca.

  5. Staniemy na gruncie obrony art. 227 Konstytucji RP choćby się to "niektórym" bardzo nie podobało.

  6. Wybierzemy podstawowe “podzespoły” z których zbudujemy nowy system monetarny. W tym celu wiele z nich musimy zaprojektować od początku.

  7. Dokonamy wstępnej “optymalizacji parametrycznej” tych naszych “podzespołów”. Będzie to wyma­gało odpowiedzi na setki pojawiających się przy okazji pytań. Dokonamy tego dyskutując nad kroka­mi 4-8 zasygnalizowanymi pod tym linkiem:http://nikander.neon24.pl/post/138036,na-sciezce-do-suwerennego-pieniadza

  8. Rozjedziemy się zabierając ze sobą zadanie dalszej pracy, aby nie zaniedbać czegoś co powodowało­by, że system nie nabrałby cech samoregulacji i homeostazy.

     Przygotujcie się na dyskusję (deliberację). W programie zarezerwowano na to 2,5 godziny. Mamy wyjść z przeświadczeniem, że zrobiliśmy kawał dobrej roboty.


1.Czyścimy złogi po pieniądzu kruszcowym.


      W erze pieniądza kruszcowego sprawa wyglądała prosto: określało się parytet czyli pokrycie biletów bankowych w złocie i po sprawie. Gdy trzeba było więcej papierków to trzeba było skądś zdobyć złoto. Mor­dowano więc milionami Indian, Aborygenów czy innych tam Zulusów. Dokonywano przy tym różnych wy­nalazków jak chociażby obozy koncentracyjne przypisywane angielskiemu generałowi Horatio Kitchenerowi podczas wojny burskiej. Innym wynalazkiem z tamtego okresu i tamtego terenu był skauting – doprawdy świetlany przykład do naśladowania dla naszej młodzieży. W drodze do złota trzeba najpierw ludziom zabrać moralność. Należało zaczynać niemalże od niemowlaków.

      Na bardziej humanitarny sposób zwiększania ilości papierków zdecydowano się niedawno – lata mię­dzywojnia. Można było przecież obniżać parytet czyli pokrycie w złocie. Prostym ludziom to na ogół nie przeszkadzało. Oni operowali nominałami. Jeśli ktoś komuś był winien 100 zł pożyczone przed denominacją i oddał te 100 zł po denominacji to grzechu nie było jeśli tylko inflacja była trzymana w ryzach. Były jednak nacje, którym to „parytetowe poluzowanie” wyjątkowo przeszkadzało. Powrót do poprzedniego parytetu zło­ta (po denominacji przeprowadzonej przez Zdziechowskiego) był aktem uwzględnienia interesu tych, którzy wyczuli co się święci dla pewnej rasy koczowniczej pod koniec lat trzydziestych w Europie. Zebrali więc pejsaci swoje papierki i masowo wymieniali je na złoto, które sobie odpłynęło. Brakło złota a więc brakło pieniędzy. Nie było ich na nic. Nawet przeprowadzona w 1939 emisja fiducjarna nie uratowała sytuacji. Pol­ska armia pojechała na wojnę na kobyłach. Czy ten fakt ktoś nagłaśnia?

      Dla tłumaczenia procesów gospodarczych okupacyjna ekonomia wymyśliła cykle koniunkturalne jako zrządzenie opaczności. Prawda wyglądała zupełnie inaczej: była to dobrze przemyślana pompa ssąco-tłocząca mająca ograbiać całe narody.

      Każdy polski patriota powinien powinien znać dwie rzeczy: stan polskiej gospodarki przed wojną na tle innych gospodarek i to ze źródła, które trudno podejrzewać o komunistyczną propagandę.



i książkę Jerzego Zdziechowskiego „Mit złotej waluty”.


2. Poznajemy arsenał naszego największego wroga czyli architekturę monetarną opartą o kreację oprocentowanego długu.


No dobrze, było minęło.

Skończyła się era pieniądza kruszcowego. Teraz pieniądz kreuje się „ex nihilo” czyli z niczego. Aby jednak te papierki miały realną wartość stosuje się proste metody ograniczania ich ilości. W ten sposób zastępuje się „rzadkość” jaką dawało złoto. Te metody nazywa się architekturami monetarnymi z których najważniejsze składniki to:

     Warto zaznaczyć, że Międzynarodowy Fundusz Walutowy nie narzuca zrzeszonym w nim Bankom Centralnym konkretnej strategii polityki pieniężnej pod warunkiem że podstawowym instrumentem polityki pieniężnej będą: baza monetarna oparta o walutę dominującą mającą parytet w postaci lotniskowców (dolar) i kreacja pieniądza dłużnego.


Przedmiotem wykładu wprowadzającego i późniejszej dyskusji powinno być wyjaśnienie wszystkich elementów pojawiających się na poniższym schemacie.

       Przedmiotem szczegółowego omówienia powinny być dominujące obecnie strategie kotwiczenia waluty. Proszę zwrócić uwagę, że wszystkie mieszczą się w tym samym schemacie jedynie w sposób odmiennie skonstruowana pętlą sprzężenia zwrotnego.


 1. Strategia celu inflacyjnego (inflation targeting, IT)


Stabilizowanym parametrem jest cel inflacyjny.

 


Źródło własne.


 a) cel nadrzędny:

      Realizacja numerycznego celu dla inflacji, z reguły określonego w odniesieniu do indeksu cen konsump­cyjnych (CPI)

b) Doświadczenia empiryczne

      Po raz pierwszy wprowadzona na początku lat 90. XX w. przez Bank Nowej Zelandii, obecnie stosowana przez około 30 banków centralnych (mniej niż 20% krajów członkowskich MFW)

c) Efektywność

      Wysoka. Zarówno modele teoretyczne, jak i doświadczenia empiryczne wskazują, że bankom centralnym udaje się w średnim okresie osiągać założone cele inflacyjne i zakotwiczyć na nich oczekiwania podmiotów gospodarczych. Kraje, które stosują strategię celu inflacyjnego, charakteryzują się – przeciętnie – niższą sto­pą inflacji oraz mniejszą zmiennością zarówno inflacji, jak i luki popytowej

d) Kontrolowalność celu’

      Umiarkowana, ze względu na długie i zmienne opóźnienia w mechanizmie transmisji

e) Transparentność

      Wysoka, ze względu na wykorzystanie znanego i powszechnie rozpoznawalnego wskaźnika inflacji (zwy­kle CPI), a także przywiązywanie dużej wagi do komunikacji banku centralnego z otoczeniem

f) Elastyczność

      Wysoka. Dzięki zakotwiczeniu oczekiwań inflacyjnych bank centralny może wydłużyć horyzont powrotu inflacji do celu po wystąpieniu wstrząsu oraz względnie swobodnie dobierać instrumenty oddziaływania na gospodarkę


 

2.Stabilizowanie kursu walutowego (exchange rate targeting, FX)


Stabilizowanym parametrem jest kurs walutowy do wybranej waluty bazowej.


 


Źródło własne:

a) Nadrzędny cel strategii

     Utrzymanie kursu walutowego na określonym (ogłoszonym publicznie) poziomie

b) Doświadczenia empiryczne

     Najpopularniejsza strategia, stosowana obecnie przez ponad połowę krajów członkowskich MFW

c) Efektywność

     Umiarkowana, silnie uzależniona od uwarunkowań gospodarczych danego kraju. Efektywność FX może być wysoka w przypadku małych gospodarek otwartych lub znacznej zbieżności cyklicznej pomiędzy krajem usztywniającym kurs a gospodarką bazową. W pozostałych przypadkach FX może zmniejszać odporność go­spodarek na szoki

d) Kontrolowalność celu

     Wysoka. Bank centralny ma bezpośredni wpływ na kurs walutowy, jednak swoboda jego kształtowania jest ograniczana przez możliwość prowadzenia interwencji na rynku walutowym

e) Transparentność

     Wysoka. Jest bardzo przejrzysta z punktu widzenia krajowych podmiotów gospodarczych, choć przejrzy­stość ta maleje wraz ze wzrostem elastyczności zobowiązania kursowego

f) Elastyczność

     Niska. FX ogranicza lub wręcz uniemożliwia prowadzenie autonomicznej polityki pieniężnej, a potencjal­nie także prowadzenie krajowej polityki gospodarczej w innych obszarach.


       Za doktrynalne trzymanie się „gold standard” Polska zapłaciła przed wojną najwyższą cenę jaką była za­paść gospodarcza i utrata niepodległości. Tę cenę płacimy obecnie godząc się na architekturę monetarną po­legająca na kreacji oprocentowanego długu.


3. Dyskutujemy nad zaproponowana koncepcja kotwiczenia waluty na parytecie gospodarczym i celu inflacyjnym.


Tematyka omawiana w poszczególnych krokach jest wyróżniona


Krok 1. Poznajemy główne elementy nowej architektury monetarnej.


Zwracamy uwagę na sposób pozapinania sprzężeń zwrotnych zapewniających architekturze cechy samoregulacji i homeostazy. Omawiamy różnicę pomiędzy dodatnim (destrukcyjnym) a ujemnym (stabilizacyjnym) sprzężeniem zwrotnym.




Krok2. Deliberujemy nad wyborem głównej pętli sprzężenia zwrotnego architektury monetarnej traktowanej jako system regulacji stabilizacyjno-nadążnej.


 



Wykorzystujemy wiedzę empiryczną stojącą za głównymi stosowanymi obecnie strategiami kotwiczenia waluty.Moim faworytem jest strategia celu inflacyjnego. Nie wyczerpuje to jednak tematu.


 Krok3. Deliberujemy nad pomocniczą pętlą sprzężenia zwrotnego wiążącego system monetarny z gospodar­ka.


Moim „nieśmiałym” faworytem jest dynamika PKB. Istnieje także kilka innych param


etrów łatwo mierzalnych, które mogą znaleźć zastosowania. Chodzi o to aby wybrać najlepszy.



Krok4. Budujemy formuły emisyjne w oparciu o ilościową teorię pieniądza.


Zastępujemy kreację pieniądza dłużnego emisją pieniądza suwerennego ze wszystkimi konsekwencjami dla systemu bankowego. Uwzględniamy warunki „normalne”, deflację, inflację, stagflacje, hiperinflację.



 


Krok5. Deliberujemy nad kierunkami rozproszenia emisji suwerennego pieniądza aby zabezpieczyć zarówno funkcje stabilizacyjne jak i nadążne systemu.


Zasada której się trzymamy: rozdział pieniędzy pomiędzy sferę produkcji i konsumpcji powinien zapewnić utrzymanie równowagi towarowo-pieniężniej przy założonym celu inflacyjnym.


Pamiętamy że „parytet gospodarczy jest głównym bastionem obrony waluty i jej wartości.



 


 Krok6. Deliberujemy nad sposobem regulowania akcjami kredytowymi w przypadku niedoboru środków w bankach. Pamiętamy, o "złotej regule bankowości" czyli o pełnym pokryciu pożyczek w osadach.


Moim faworytem jest zasada: ten może wziąć więcej kto ma większe zasługi w budowie systemu bankowego. Matematycznie byłaby to „całka po czasie” kwot utrzymywanych w bankach.


 



Krok 7. Deliberujemy nad ścieżką przejścia od systemu opartego na kreacji pieniądza dłużnego do systemu opartego na emisji pieniądza suwerennego.


Do omówienia:


  • Praktyczna realizacja „złotej reguły bankowości”.

  • Nacjonalizacji pieniądza wykreowanego na poczet długu.

  • Resetu długów.


 


Krok 8. Deliberujemy nad sposobami odparcia potencjalnych ataków na walutę.


Atak na walutę może mieć charakter:


- wewnętrzno – populistyczny (obietnice wyborcze). Najsłabszym elementem pieniądza fiducjarnego jest człowiek i powinien on być z systemu wyeliminowany. Pozostają twarde, zapisane w konstytucji i prawie bankowym matematyczne formuły emisyjne.


- zewnętrzny (chłopy z Lozanny)


Krok 9.Inne tematy




nikander
O mnie nikander

Józef Kamycki - obecnie na emigracji wewnętrznej

Nowości od blogera

Komentarze

Inne tematy w dziale Gospodarka