Face lifting Konstytucji RP

Artykuł

Jest

Propozycja zmian

20

Społeczna gospodarka rynkowa oparta nawolności działalności gospodarczej, własności prywat­nej oraz solidarności, dialogu i współpracy partnerów społecz­nych stanowi podstawę ustroju gospodarczego Rzeczypospolitej Polskiej.

Społeczna gospodarka rynkowa oparta nakonsensusie pomiędzy in­teresami kapitału, myśli przedsię­biorczej i pracystanowi podstawę ustroju gospodarczego Rzeczypospo­litej Polskiej

Cele:

1. Przejście od konfliktowego do partnerskiego modelu stosunków przemy­słowych. Przez stosunki przemysłowe rozumieć będziemy całokształt sto­sunków pomiędzy pracodawcami i ich organizacjami a pracobiorcami i ich organizacjami.

2. Realizacja historycznego, z końca II Rzeczypospolitej, postulatu „unii ka­pitału i pracy”.

3. Otwarcie pola dla organizacji przedsiębiorstw „strukturalnie innowacyj­nych”, w których to przedsiębiorstwa „reagują na potrzeby rynku całym swym organizmem a nie tylko konceptem właściciela i jego wyspecjalizo­wanych służb”.

4. Większa ochrona prawna myśli przedsiębiorczej właściciela, kosztem – być może – prawa do własności. Upowszechnienie narzędzi partycypacji pracowniczej w obszarach współwłasności i współzarządzania.

Zadanie:

Zapisać w konstytucji obowiązek takiego ustawienia procedur decyzyjnych, które prowadziłyby do obowiązku osiągania konsensusu pomiędzy interesami ka­pitału, myśli przedsiębiorczej i pracy w przedsiębiorstwach

103.p1

Mandatu posła nie można łączyć z funkcją Prezesa Narodowego Banku Polskiego, Prezesa Naj­wyższej Izby Kontroli, Rzecznika Praw Obywatelskich, Rzecznika Praw Dziecka i ich zastępców, członka Rady Polityki Pieniężnej, członka Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, ambasadora oraz z za­trudnieniem w Kancelarii Sejmu, Kancelarii Senatu, Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej lub z zatrudnieniem w administracji rządowej.Zakaz ten nie dotyczy członków Rady Ministrów i sekre­tarzy stanu w administracji rządo­wej.

Mandatu posła nie można łączyć z funkcją Prezesa Narodowego Banku Polskiego, Prezesa Najwyższej Izby Kontroli, Rzecznika Praw Obywatel­skich, Rzecznika Praw Dziecka i ich zastępców, członka Rady Polityki Pieniężnej, członka Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, ambasadora oraz z zatrudnieniem w Kancelarii Sejmu, Kancelarii Senatu, Kancela­rii Prezydenta Rzeczypospolitej lub z zatrudnieniem w administracji rzą­dowej.Zakaz ten dotyczy także członków Rady Ministrów i sekreta­rzy stanu w administracji rządowej.

Cel:

1. Wytrącenie partiom politycznym z rąk argumentu, że program to przed­stawią dopiero jak wygrają wybory i zmontują koalicję.

2. Zmuszenie partii politycznych do prezentowania „gabinetów cieni” i pro­gramów podczas kampanii wyborczych. Nie chcemy dłużej głosować na kota w worku.

3. Doprowadzenie do konsekwentnego rozdziału władzy wykonawczej od ustawodawczej

4. Wyeliminowanie ustaw z przedłożenia rządowego (poza ustawą budżeto­wą), ograniczenie możliwości psucia prawa przez „raka lobbingu” działa­jącego w zaciszu gabinetów ministerialnych.

5. Profesjonalizacja polityki, zmuszenie partii do przygotowywania kadr.

6. Zmniejszenie liczby posłów.

Zadanie:

Zapisać w konstytucji zasadę pełnego rozdziału władzy wykonawczej, usta­wodawczej i sadowniczej.

104.p1

Posłowie są przedstawicielami Narodu. Nie wiążą ich instrukcje wyborców

Posłowie są przedstawicielami wy­borcówi mogą być odwołani na dro­dze sądowej lub referendalnej za sprzeniewierzenie się realizacji programu promowane­go w czasie kampanii wyborczej.

Cele:

1. Przewrócenie wyborcom, a nie jakiemuś bytowi chimerycznemu jak „na­ród” roli suwerena.

2. Zapobieganie petryfikacji koteryjno-wasalnego systemu sprawowania władzy.

3. Uaktywnienie polityczne wyborców.

Zadanie:

Zapisać w konstytucji zasady odwołania posła jeśli sprzeniewierzył się reali­zacji głoszonego podczas kampanii wyborczej programu.

220.p2

Ustawa budżetowa nie może prze­widywaćpokrywania deficytu bu­dżetowego przez zaciąganie zobo­wiązania w centralnym banku państwa.

Ustawa budżetowa nie może przewi­dywaćwykorzystywania kwot emisji pieniądza przez bank centralny na pokrywanie wydatków stałych.

Cel:

1. Ochrona wartości pieniądza. Zapobieganie nadmiernej inflacji.

2. Wyeliminowanie „przekrętu systemowego” powodującego konieczność ciągłego zadłużanie się w bankach: państwa, przedsiębiorców i gospo­darstw domowych.

Zadanie:

Zapisanie w konstytucji przepisu, który uniemożliwiałby psucie pieniądza po­przez zadłużanie się w banku centralnym nie pozbawiając jednak rządu prowa­dzenia aktywnej polityki gospodarczej z kwot emisji pieniądza.

227.p1

Centralnym bankiem państwa jest Narodowy Bank Polski. Przysłu­guje mu wyłączne prawo emisji pieniądza oraz ustalania i realizo­wania polityki pieniężnej. Narodo­wy Bank Polski odpowiada za wartość polskiego pieniądza.

BRONIĆ TEGO ZAPISU DO UPA­DŁEGO NAWET ZA CENĘ WY­STĄPIENIA Z UE

dodać:

p.8

Strategię kotwiczenia waluty w for­mule emisyjnej banku centralnego określają: przyrost PKB i cel infla­cyjny na poziomie 2,5% rocznie.

p.9

Rozproszenia emisji może być spo­żytkowane jedynie na powiększenie mocy wytwórczych gospodarki i po­budzenie popytu wewnętrznego.

Cele:

1. Zmiana architektury finansowej: odejście od koncepcji emisji pieniądza na poczet długu do koncepcji ilościowej teorii pieniądza.

2. Obniżenie potrzeb pożyczkowych państwa, przedsiębiorców i gospo­darstw domowych na sumę około 70 mld rocznie.

3. Obniżenie kosztów finansowych odkładanych w polskich wyrobach o około 20% ich ceny.

4. Stworzenie trwałych czynników wzrostu polskich mocy wytwórczych,

5. Zwiększenie popytu krajowego na sumę około 60 mld zł poprzez obniże­nie stóp procentowych pożyczek

Zadanie:

Zapisać w konstytucji ścisłe wytyczne odnośnie strategii kotwiczenia waluty oraz kierunków i zasad rozproszenia emisji przez budżet państwa.

Artykuł

Jest

Propozycja zmian

4.

NBP przysługuje wyłączne prawo emitowania znaków pieniężnych Rzeczypospolitej Polskiej.

1) NBP przysługuje wyłączne prawo emisji pieniądza na pokrycie ubytku siły nabywczej społeczeństwa spo­wodowanej inflacją oraz wyrówna­nie niedoboru środków pieniężnych na wykup wzrostu PKB.

2) NBP przysługuje wyłączne prawo produkcji znaków pieniężnych Rze­czypospolitej Polskiej.

Cel

Doprowadzenie do zgodności z Art. 227 p.1 Konstytucji RP.

12. p.2

Kierując się założeniami polityki pieniężnej Rada w szczególności:

1) ustala wysokość stóp procento­wych NBP;

2) ustala stopy rezerwy obowiązko­wej banków i wysokość jej opro­centowania;

Kierując się założeniami polityki pieniężnej Rada w szczególności:

1) Ustala kwotę emisji pieniądza kierując się danymi o dynamice in­flacji oraz wzrostu PKB za ubiegły kwartał.

2) Ustala procentowy rozkład kwoty emisji na cele inwestycyjne i kon­sumpcyjne.

Zmianę Artykułu 12.p2 konse­kwentnie zastosować do całości ustawy oraz w prawach pokrew­nych.

Cele

1. Przywrócenie gospodarce prawa własności do pieniężnego ekwiwalentu wzrostu gospodarczego.

2. Zastąpienie emisji pieniądza na poczet długu emisją z zastosowaniem strategii kotwiczeniu waluty na parytecie gospodarczym i celu inflacyj­nym.

3. Nieodpłatne rozproszenie emisji w celu likwidacji zatorów płatniczych i pobudzenia gospodarki.

42. p.1.

NBP może udzielać bankom kredy­tu refinansowego w złotych w celu uzupełnienia ich zasobów pienięż­nych.

Usunąć w całości wraz z konse­kwencjami.

Banki komercyjne powinny być pozbawione wszelkich sposobów kreacji pienią­dza i przejść na „złotą regułę bankowości”, w której to mogą udzielać kredytów jedynie z posiadanych depozytów.