PrzeSWOTowaliśmy już niektóre elementy postulowanego systemu wyłaniania i sprawowania władzy w Polsce. Przypomnijmy te elementy-postulaty:
-
Znieść finansowanie partii politycznych z budżetu państwa. Wprowadzić finansowanie partii politycznych z indywidualnego kwotowego odpisu zadeklarowanego w deklaracji rozliczeniowej PIT (na podobieństwo finansowania organizacji pożytku publicznego). Ograniczyć możliwość wydawania uzyskanych w ten sposób funduszy do: finansowanie gabinetów cieni, finansowanie think tanków, finansowanie części ruchomych diet poselskich (zakładając, ze stała, rządowa dieta wynosiłaby równowartość średniej krajowej netto)
-
Wprowadzić dla partii politycznych obowiązek podania własnego składu gabinetu (rządu) w momencie rejestracji komitetu wyborczego przy wyborach do sejmu.
-
Ustanowić przy rządzie oficjalną rezydenturę dla gabinetów cieni dwóch partii opozycyjnych z największa ilością głosów. Ministrowie rezydenci mieliby prawo informowania i konsultowania. Każda partia mogłaby w ten sposób "przeszkolić" kilku kandydatów na potencjalnych szefów resortów po przejęciu władzy.
Dyskusja rozwinęła się, ale nie na tyle jak by mogła. Trudno nie uznać niektórych słusznych komentarzy, które pojawiły się poza specyfikacją argumentów i okoliczności. Dlatego do nich się odniosę:
1. Duża presja na jednomandatowe okręgi wyborcze. (JOW). Ten system ma wielu zwolenników, a i to że Marszałek Komorowski zapowiedział walkę o nie w kampanii wyborczej dało im znaczę siłę
2. Ułomność dyskusji nad elementami w sytuacji gdy nie zna się całości. Przyjąłem to jako zachętę do zrobienia SWOT-a prezentującego całość, aby zarówno zwolennicy systemu z definicji Mariana Mazura (system - zbiór elementów i zachodzących między nimi relacji ) jak i Tadeusza Tomaszewskiego (system - zbiór elementów, powiązanych ze sobą relacjami w taki sposób, że stanowią one całość zdolną do funkcjonowania w określony sposób ) byli usatysfakcjonowani. Wkrótce.
Teraz zajmę się problemem JOW i tym dlaczego nie uważam tego rozwiązania za rewelacyjne.
Sądzę, że wyborcy na pracę sejmu patrzą w ten sposób, że ustawy są już napisane a posłowie tylko nad nimi głosują. Każdy wyborca chce mieć posła, który będzie go reprezentował i „głosował” w jego interesie. Istotnie, tak może być, gdy sejm pracuje nad ustawą z „przedłożenia rządowego”. Tylko zastanówmy się czy nie nastąpiło to - bardzo groźne – pomieszanie władzy wykonawczej z ustawodawczą. Rząd, inicjuje prawo, którego później jest wykonawcą. Nie jestem specjalistą w te klocki , ale widzę tu naruszenie tradycyjnego trójpodziału władzy. Według mnie rządowi powinny być powierzone zadania uzupełnienia ustaw rozporządzeniami wykonawczymi. Tyle i tylko tyle. Zatem rodzi się postulat zabrania rządowi inicjatywy ustawodawczej. Ustawy powinien inicjować sejm i prezydent (jeśli by mu się chciało). Rząd ma rządzić. Jeśli rząd chciałby coś zmienić to musiałby się wkomponować w role lobbysty (chociaż uważam, że lobbing jest rakiem złośliwym systemu parlamentarnego.
Gdyby pozbawić rząd inicjatywy ustawodawczej wtedy pojawiło by sięzapotrzebowanienasilne programowo i kadrowo oraz pod względem przywództwa ekipy władzy ustawodawczej i wykonawczej. Dla ustawy trzeba zapewnić większośc parlamentarną, zebrać podpisy, napisać ją, zgłosić do laski marszałkowskiej, przepchać przez komisję ustawodawczą i td... To powinni robić posłowie. Tak jak sarkastycznie kilka razy napisałem: przycisnąć przycisk "za" lub "przeciw" może nawet średnio inteligentny szympans. Po co angażować do tego osoby zacne a nie zawsze merytorycznie przygotowane.
Zatem zgłaszam postulat:
W normalnych sytuacjach (z wyłączeniem zastrzeżonych sytuacji nadzwyczajnych) pozbawić rząd inicjatywy ustawodawczej.
Zapraszam do komentarzy w duchu analizySWOT
Dla przypomnienia:
argumenty:
@ms - mocna strona
@ss - słaba strona
okoliczności:
@s - szansa
@z - zagrozenie
Zachęcam do pisania swoich własnych notek postulatywnych.
